Column ‘Een onverwachte les’

Afgelopen maandag was ik avondvoorzitter bij een bijeenkomst van de Adviesraad MO Heerlen. “Uit het Drijfzand” heette deze bijeenkomst, het ging over anders kijken naar oplossingen voor Armoede en Schulden. Hoe kunnen we complexiteit verminderen en de toegang tot de voorzieningen en (schuld)hulpverlening verkleinen?

Er waren veel mensen uit het netwerk van Burgerkracht | de Pijler. Burgers die zich vanuit hun betrokkenheid en ervaringsdeskundigheid inzetten voor mensen in armoede. Een bekende van mij kwam voor de bijeenkomst naar mij toe. Haar zoon was net 18 geworden, hij studeert en krijgt thuiswonende studiefinanciering. Naast student is hij mantelzorger voor zijn moeder. Nu hij 18 is geworden, is er veel veranderd voor dit gezin. Het kindgebonden budget is vervallen en dit heeft tot een inkomensdaling geleid die dit gezin nauwelijks kan dragen. “Waar kan ik terecht?” was haar vraag, “… En heb ik recht op andere voorzieningen van de gemeente?”

Het riep gelijk bij mij de vraag op: als het voor deze actieve burger al zo ingewikkeld is om de toegang tot voorzieningen te kennen en te vinden, hoe is het dan gesteld met al die minder mondige en actieve burgers? Hoeveel van hen maken geen gebruik van de voorzieningen waar ze wel recht op hebben, alleen omdat ze de weg niet kennen of vinden.

Het was een goede bijeenkomst waar we met alle aanwezigen hebben nagedacht over andere manieren van hulp aan mensen in schulden en armoede. En toch blijft de vraag van deze mevrouw me heel erg bij. Haar vraag benadrukt de noodzaak voor Burgerkracht | de Pijler om op te komen voor de meest kwetsbare Limburger. Om de stem van deze groep te laten horen, om iedereen bewust te maken van drempels in de toegang tot de sociale zekerheid voor deze groep en vernieuwingen te stimuleren.

Wat deze mevrouw betreft, ik heb haar direct in contact gebracht met de verantwoordelijke aanwezige ambtenaar. Dat zal wel goed komen. De les die zij mij die avond geleerd heeft, zal ik niet vergeten.